|
Sub la tilio la lokon, kie mi sidis kun la kortrezor': vi trovos per tio, ke estas tie rompitaj nun la herb', la flor'. ĉe l' arbaro, en la val', tralala hej! Dolĉe kantis najtingal'. Mi alrapidis tra l' kamp' junia, li jam atendis tie min, akcepte alridis; lin vidi: kia feliĉo, ho Ĉielvirin'! Ĉu li kisis? Horon! Pli! Tralala hej! Eĉ nun brulas buŝ' al mi. Ni metis lerte el fasko flora kuŝejon kun ŝercema ĝoj'. Rigardos ĝin certe kun rid' elkora, kiu trairos sur la voj': vidos sur la flor-kanap', tralala hej! Kie kuŝis mia kap'. Se scius iu, ke li ĉerestis longe, mi svenus pro l' hontem'. Neniu ja sciu, kion ni estis farantaj, krom li, kaj mi mem, kaj krom eta kantbirdet'. Tralala hej! Ĝi silentos pri l' sekret'. |